Het zal u niet ontgaan zijn: indexbeleggen is bezig met een enorme opmars. Zelfs private banks bieden tegenwoordig indexbeleggingen aan, niet zozeer als overtuiging maar als één van de vele smaken waar u als cliënt uit kan kiezen.
De markt verslaan
Nog even de kern van actief versus passief samengevat: actieve beleggers proberen door allerlei uitgesproken keuzes in hun beleggingsbeleid het per saldo ‘beter te doen’ dan het gemiddelde van de beurs (de index). Een mooi voorbeeld van een actief beleggingsproduct is een beleggingsfonds zoals Robeco.
Beluister ook onze podcast: Waarom Het In- en Uitstappen bij Beleggen Fataal Is Voor Je Vermogen Met Hans Dubbeldam
Indexbeleggers weten dat het structureel verslaan van de index een illusie is en dat elk jaar 80% van de actieve beleggers achter blijft bij de markt. Indexbeleggers beleggen in zogenaamde ‘trackers’ (ookwel ETF’s genoemd). Dit zijn feitelijk passieve beleggingsfondsen die één-op-één een financiële markt volgen. Als voorbeeld: als de AEX-index met 5% stijgt, dan zal een tracker op de AEX-index ook met 5% stijgen.
Groei Indexbeleggen kent nadelen
Aan de ene kant is de groei van indexbeleggen heel positief. Met indexbeleggen kunt u door middel van een aantal indexbeleggingen tegen lage kosten een zeer goed gespreide beleggingsportefeuille opbouwen. Onnodige marges (goed voor uw bank of actieve vermogensbeheerder, niet goed voor uw rendement) worden vermeden.
Echter, naarmate de populariteit van indexbeleggen toeneemt, zie je dat steeds meer partijen zich een stukje van de commerciële taart willen toeëigenen. Niets menselijks is de financiële sector vreemd zeg maar (hetgeen men in het recente verleden overduidelijk heeft bewezen).
Wildgroei aan nieuwe trackers
Dit resulteert in een wildgroei aan nieuwe trackers. Veel van die nieuwe producten hebben niets meer van de kern van indexbeleggen: no nonsense, eenvoud en transparantie. Sterker, het zijn vaak ondoorzichtige gestructureerde producten met een zeer actieve component en soms hoge risico’s. Zo’n product heet tracker, maar lijkt in niets meer op de tracker zoals deze ooit bedoeld is: het simpelweg no nonsense volgen van een financiële markt tegen zo laag mogelijke kosten.
Tevens zien we veel partijen zeggen dat ze indexbeleggers zijn, terwijl het feitelijk gewoon actieve beleggers zijn (en vervolgens ‘hun kunstje doen’ met trackers). Een voorbeeld zijn de reeds genoemde private banks, per definitie ‘echte’ actieve beleggers. Maar ook sommige onafhankelijke vermogensbeheerders noemen zich indexbelegger, terwijl ze in de kern gewoon actief met passieve producten zijn.
‘Het is dus essentieel om te beseffen dat indexbeleggen veel meer is dan beleggen in trackers.’
Indexbeleggen is beseffen dat beurzen, koersen en markten onvoorspelbaar zijn. Indexbeleggen is je niet bezighouden met het doen van voorspellingen. Indexbeleggen is weten dat markttiming onzin is. Indexbeleggen is je niet laten leiden door de waan van de dag (de financiële sector is een circus en de media moeten elke dag weer gevuld worden).
Anders gezegd: indexbeleggen is rustig, gedegen en gespreid beleggen en de waan van de dag bewust aan je voorbij laten gaan. En het mooie is: op basis van veel overtuigend wetenschappelijk onderzoek weet een belegger zeker dat hij/zij daar keihard voor beloond zal worden.
Private banks
Zeggen dat je indexbelegger bent en vervolgens wèl beleggingscategoriëen over- of onderweegt (zoals o.a. alle private banks doen) of tijdelijk uit de markt stapt (timing) is zoiets als zeggen dat je vegetariër bent, maar een uitzondering maakt voor biefstuk.
Index Capital pleit ervoor dat partijen kleur bekennen: ben je een èchte indexbelegger òf ben je een actieve beheerder die in trackers belegt? Als één van de grootste èchte indexbeleggers in Nederland blijven wij in ieder geval de kernwaarden van indexbeleggen trouw: no nonsense beleggen in volkomen transparante beleggingen tegen zo laag mogelijke kosten.
Auteur: Hans Dubbeldam